Okres Campionato Federale (1898-1903)

Juventus, mimo powstania pod koniec 1897 roku, nie uczestniczył w pierwszych rozgrywkach krajowych. Turniej rozegrany rok później na Velodrome Re Umberto w Turynie, a zorganizowany przez Federazione Italiana Football (późniejsze FIGC), skupił jedynie cztery zespoły, a w finałowym meczu Genoa pokonała Internazionale Torino 2-1, zdobywając pierwsze Scudetto. W 1899 historia się powtarza – do rywalizacji stają cztery ekipy, mecze odbywają się w Genui i Turynie, w finale spotykają się te same ekipy, ponownie górą jest zespół Genoi, tym razem wygrywając 3-1. Rok 1900 to debiut Bianconerich i nieco inna formuła turnieju. Utworzona zostaje grupa z trzema ekipami z Piemontu, którą wygrywa FC Torinese przed Starą Damą (dwa zwycięstwa nad Gimnasticą Torino i dwie porażki z FC Torinese), w półfinale pokonuje ekipę Milanu, w finale po raz trzeci nie dając rady Genoi (porażka 1-3). W 1901 do walki o Scudetto dołącza druga ekipa z Mediolanu: Mediolanum. Zorganizowane zostają dwa spotkania eliminacyjne, w których Juventus pokonuje 5-0 Gimnasticę Torino, natomiast Milan wygrywa 2-0 nad Mediolanum, następnie w półfinale Bianconeri po zaciętym spotkaniu (2-3) muszą uznać wyższość Rossonerich, którzy przerywają passę trzech mistrzostw z rzędu Genoi i po zwycięstwie 3-0 zdobywają pierwsze Scudetto. Następne rozgrywki Campionato Federale przyciągają już osiem zespołów – po cztery z Piemontu oraz z Ligurii i Lombardii. W grupie piemonckiej do rundy pucharowej kwalifikują się ekipy Juventusu i FC Torinese, z drugiej Genoa okazuje się bezkonkurencyjna w starciu z Andrea Doria i Mediolanum. Bianconeri w barażu o grę w półfinałach muszą uznać wyższość rywali zza miedzy, którzy w kolejnej rundzie przegrywają walkę o finał z Genoą. Pogromca FC Torinese rewanżuje się poprzednim mistrzom Milanowi i wygrywa 2-0, zgarniając czwarte w historii Scudetto. Rok 1903 to ponownie sześć ekip z podziałem na Piemont i Ligurię/Lombardię. W tej edycji rozgrywek jak burza do finału trafia Juventus, który pokonuje kolejno FC Torinese (5-0), Audace Torino (2-1), Andrea Doria (7-1), a w półfinale Milan (2-0). Niestety, w finale Genoa nie daje najmniejszych szans Bianconerim, wygrywając 3-0 i zapewniając sobie piąte Scudetto.

Okres Prima Categoria (1904-1922)

W roku 1904 rozgrywki Campionato Federale zmieniają nazwę na Prima Categoria, w odróżnieniu od ligi o poziom niższej, Seconda Categoria. W szranki staje ze sobą pięć ekip – po dwie z Turynu: Juventus i FC Torinese; i Lombardii/Ligurii: Milan, Andrea Doria oraz mistrz kraju Genoa. Rozgrywki mają podobny przebieg do poprzedniej edycji – ponownie Bianconeri dostają się do finału, pokonując FC Torinese 1-0, a w półfinale w dwumeczu Milan (1-1 i 3-0), jednak w samym finale trafienie Etienne Bugniona w 65 minucie gwarantuje Genoi kolejne, szóste już, Scudetto. Formuła turnieju w 1905 przechodzi wiele zmian, związanych z dołączeniem włoskiej federacji F.I.F. do struktur FIFA. Do walki stają po dwa zespoły z trzech rejonów północnych Włoch – z Ligurii Genoa i Andrea Doria, z Piemontu Juventus i FC Torinese oraz z Lombardii Milan i US Milanese. Do finałowej grupy po barażach awansują Genoa, US Milanese oraz Juventus (zwycięstwo walkowerem po wycofaniu się FC Torinese). Tam walka między Bianconerimi i ekipą z Genui jest wyjątkowo zażarta – w bespośredniej rywalizacji padają dwa remisy 1-1, natomiast Stara Dama dwukrotnie pokonuje US Milanese (3-0 i 4-1), Genoa tylko raz (3-2 i 2-2), dzięki czemu Juventus po raz pierwszy w historii zdobywa Scudetto.

Podstawowy skład Juventusu, który w 1905 roku sięgnął po Scudetto. Kolejno od górnego rzędu od lewej: Armano, Walty, Mazzia, Durante, Goccione, Diment, Barberi, Varetto, Forlano, Squire, Donna.

W kolejnej edycji rozgrywek do walki stanęło pięć ekip (bez FC Torinese), a Bianconeri mieli bronić tytułu wywalczonego przed rokiem. Grupę finałową, w której zapewnione miejsce miała Stara Dama, skompletowały Genoa (zwycięstwa 3-1 i 1-0 nad Andrea Doria) oraz Milan (4-3 i 2-1 nad US Milanese). W rundzie finałowej rywalizacja do końca trwała między Rossonerimi i Bianconerimi, o końcowym sukcesie miały zadecydować mecze barażowe, w których górą byli gracze z Mediolanu (0-0 i 2-0) i to oni zgarnęli drugie w historii klubu Scudetto. Do rywalizacji w 1907 dołączyło Torino (spadkobierca FC Torinese), a rozgrywki, które początkowo trały kilka tygodni, teraz zaczynały się już w styczniu, by finałowy mecz rozegrać w marcu. Z poszczególnych regionów do finałowej grupy awansowały Andrea Doria, Milan oraz niespodziewanie Torino (2-1 i 4-1 nad Juventusem), które było nawet blisko końcowego sukcesu, ulegając o punkt Milanowi. W 1908 włoska federacja zabroniła gry obcokrajowcom, a na znak protestu z mistrzostw wycofały się ekipy Genoi, Torino i mistrza kraju Milanu. Z tego powodu do walki o Scudetto stanęły cztery ekipy: Andrea Doria z Ligurii, Juventus i Pro Vercelli z Piemontu oraz US Milanese. Czarnym koniem turnieju okazał się debiutant – Pro Vercelli, które najpierw wyeliminowało Bianconerich (1-1 i 2-0), a w grupie finałowej dzięki zwycięstwu 2-1 nad Milanese zdobyło pierwsze w historii Scudetto. Kolejne rozgrywki poprzedziło wycofanie się F.I.F. z restrykcji związanych z zawodnikami spoza Włoch, a w szranki stanęła rekordowa ilość dziewięciu zespołów. W grupie piemonckiej Bianconeri potrzebowali trzech spotkań (0-1, 3-1 i 0-1) w konfrontacji z Torino, ostatecznie jednak odpadli już w pierwszej rundzie, natomiast obie ekipy z Turynu pogodziło Pro Vercelli. Z regionu Lombardii awans do kolejnej rundy zapewniło sobie US Milanese, a Genoa wyeliminowała Andrea Doria. W następnej fazie Pro Vercelli pokonało Genoę, debiutant Venezia nie sprostała US Milanese (1-7 i 2-11), a w meczu finałowym Pro Vercelli spotkało się z US Milanese. 2-0 i 2-2 dla obrońców tytułu, którzy potwierdzili swoją dominację, zdobywając drugie Scudetto z rzędu. W sierpniu 1909 roku federacja postanowiła dokonać rewolucyjnych zmian w formule rozgrywek, upodabniając je do English League, w której rozgrywano dwie rundy – jesienną i wiosenną. W rozgrywkach sezonu 1909/10 wzięło udział dziewięć ekip: Genoa i Andrea Doria z Genui, Juventus oraz Torino z Turynu, Pro Vercelli, Milan, US Milanese i Inter z Mediolanu oraz Ausonia. Początek należał do zdobywcy Scudetta z dwóch poprzednich sezonów, jednak po słabych pierwyszch kolejkach do walki włączył się również Inter. Ostatecznie pierwsze miejsce ex equo zajęły ekipy Nerazzurrich i Pro Vercelli, trzecie miejsce przypadło Juventusowi, z ligi spadła Ausonia. O końcowym triumfatorze miał zadecydować dodatkowy mecz, jednak żaden z terminów nie pasował zespołom, ostatecznie prezydent Pro Vercelli na znak protestu w finałowym spotkaniu wystawił zawodników młodzieżówki w wieku 11-15 lat, którzy nie mieli szans w konfrontacji z seniorami z Interu, ostatecznie przegrywając 3-10. Nerazzurri zgarnęli pierwsze Scudetto w historii klubu, a federacja ukarała Pro Vercelli dyskwalifikacją na cały rok 1910 oraz karą 200 lirów dla każdego z piłkarzy.