Demiral nie do ruszenia
Pomimo zainteresowania klubów z Premier League w ostatnich miesiącach, Juventus nie zamierza sprzedawać tureckiego obrońcy Meriha Demirala.
22-latek jest obiektem licznych zapytań odkąd dołączył do Starej Damy zeszłego lata, a zainteresowanie to wzmogło się pod koniec 2019 roku, dzięki kilku jego świetnym występom.
Według Romeo Agrestiego z Goal Italia, Juve odrzuciło zeszłego lata m.in. oferty z Milanu, Atletico Madryt i Borussii Dortmund, a także styczniowe propozycje przedstawione przez Leicester City.
Pomimo złapanej kontuzji, po Demirala wciąż ustawia się kolejka chętnych, w tym wiele klubów angielskich. Jednakże, nawet przy tak dużym zainteresowaniu stanowisko Juve jest klarowne: Demiral nie jest na sprzedaż, a decyzja w tym zakresie nie ulegnie zmianie, ponieważ klub widzi w młodym obrońcy długoterminową inwestycję na przyszłość.
Źródło: juvefc.com
Od dawna widać dużą wiarę klubu w charakternego Turka. Chłopak wydaje się idealnym następcą Chielliniego, oby rozwijał się tak jak do tej pory. Możemy mieć stopera na lata, który dodatkowo nie jest drogą gwiazdą, Juventus lubi takich graczy. Myślę, że jeśli klub chciałby spieniężyć któregoś z dwójki Demiral-De Ligt to obstawiałbym Holendra.
Ja widziałbym w przyszłym sezonie naszych obrońców w składzie Sandro/Pellegrini – Chiellini/Bonucci/Demiral/De Ligt – Danilo/Cuadrado. Sprzedałbym Ruganiego, De Sciglio oraz Romero i nie kupowałbym nikogo w ich miejsce. Są pozycje, które potrzebują przebudowy, obroną nią nie jest.
Przy czym Cuadrado równie często gra w ataku, a Danilo jest połamany. Zapchajdziura de Sciglio powinien więc zostać. No chyba że ogarnęłoby się raz na zawsze temat prawego skrzydłowego i na stałe przyspawało Cuadrado do obrony.
Przy grze dwójką stoperów, pięciu takich graczy w kadrze to konieczność. Niech jeden złapie kontuzje (a przypominam, że w tym sezonie bardzo poważne urazy przydarzyły się Chielliniemu i Demieralowi, a więc dwóm graczom), a drugi złapie kartki i nagle nie ma rezerwowego stopera w kadrze meczowej.
A ja myślę, że zostanie z nami i Rugani. Do całej tej wyliczanki pod którą się podpisuję dodałbym tylko, że Giorgio nie pociągnie zbyt długo, a to w perspektywie 2 lat da swoisty awans Ruganiemu w hierarchii defensorów. Rugani zdaje się odpowiadać jego pozycja w klubie – woli być ogonem lwa niż pyskiem szczura – coś w tym jest.
Przychodzi Kulusevski, więc Cuadrado widzę głównie na obronie.
Z tego co widzę na transfermarkt to europejski top ma głównie po 4 stoperów i jak widać to im starcza.
Nie potrzebujemy tak rozdmuchanej kadry. Raz, że budżet płacowy nie jest z gumy, a dwa, że piłkarze swoje pograć też powinni. Myślę, ze kadra w okolicach 20 wartościowych graczy, gdzie wchodzący z ławki nie zaniżają poziomu drużyny to optimum.
Budżet z gumy nie jest, ale mając w kadrze graczy dość wiekowych trzeba mieć opcje zapasowe. Dodatkowo, czy ja wiem, czy topowe kluby dają radę z czterema stoperami? Mało to Barca, Bayern, City, Liverpool, się nakombinowały w tym roku w niektórych meczach?
Przejrzyj sobie liczbę meczów, jaką każdy z tych klubów miał do rozegrania i porównaj ją z liczbą występów poszczególnych stoperów. Od razu zobaczysz, że mało który stoper przekroczył 3/4 meczów.
Skoro nie dają rady to dlaczego nie kupują więcej stoperów tylko trzymają się 4 (Barca nawet 3, ale to trochę inna historia)? Przecież wiedzą jak to wygląda co sezon, widać bardziej opłaca im się inna strategia. Mają 4 w miarę równych graczy i nimi rotują. U nas Rugani mimo kataklizmu na środku obrony (wyjątkowy pech) zagrał 7 meczów. Przy stosunkowo zdrowym Chiellinim i Demiralu grałby tylko z litości trenera – smutne to bo lubię chłopaka, ale taka jest prawda. Daniele + Mattia to koszt, strzelam, 10-12 mln brutto rocznie na pensje i zamrożenie kolejnych 30-40 mln, z perspektywą spadku wartości.… Czytaj więcej »
Przecież Barca, City i Bayern to momentami miały naprawdę słabe formacje defensywne. Nazywasz to „dawaniem rady”? City bez Laporte dostało nawet w Premier League, Bayern bez Sule pozbierał się dopiero po długim czasie, testując wiele zestawień w obronie (Pavard lub Hernandez na środku to normalka, mimo że zostali kupieni głównie na boki, bo i Boateng grał cienko), a Barca, gdzie albo Lenglet albo Umtitti byli połamani, to właściwie lideruje tylko dlatego, że oba kluby z Madrytu grają jeszcze większą padakę (a właśnie, Real też miał problemy ze stoperami). A dlaczego nie kupują? Cóż, nie wiem, ale każdej z tych drużyn… Czytaj więcej »
Demiral to taki prototyp Chielliniego (zobaczymy, czy nawiąże do poziomu naszego kapitana), de Ligt natomiast wydaje się, że ma potencjał by stanowić swoisty upgrade Bonucciego (trudno jednak będzie Holendrowi dorównać Bonusowi pod względem grania piłką, podań). Rugani to jednak nie było „to”, i dobrze, że Paratici rozejrzał się za naprawdę konkretnymi następcami senatorów – BBC.
raczej sie mylisz co do De LIgt’a. chlopak zaczynal gre jako pomocnik w mlodzikach i grac pilka z pewnocia umie. moze nie dorownac Bonusowi w dlugich pilkach ale samo rozgeranie pewnie bedzie u niego lepsze. fajny material jest De ligta z Szczesnym na youtube Foot truck
Wiem to doskonale 🙂 Oglądałem tę rozmowę nawet dwa razy 😉 Bonucci w tym elemencie to zdecydowana czołówka, Matthijs póki nie pokazał aż tak wiele na tym tle – aczkolwiek nie wykluczone, że kiedyś może dorówna. Na pewno poprzeczka jest zawieszona wysoko. Zobaczymy.
Nie mam najmniejszych wątpliwości, że Merih Demiral jest odkryciem Juventusu, biorąc pod uwagę obecny/przerwany sezon. Czasem jest tak, że dany zawodnik pasuje nam od samego początku pojawienia się w drużynie, i tak było w moim przypadku z Demiralem właśnie. Turek zaimponował mi już w grach towarzyskich, choć miałem przeświadczenie, że czeka go niebywale trudne zadanie w walce nie tyle o pierwszy skład Juventusu, co o jakiekolwiek występy. Później w wyniku różnych okoliczności Merih wskoczył do składu i spisywał się na tyle dobrze, że na jakiś czas posadził na ławce rezerwowych gwiazdę klasy de Ligta. Byłem wściekły, kiedy przytrafiła mu się… Czytaj więcej »
Z Demiralem mieliśmy zgrzyt, bo głupio sprokurował karnego na początku sezonu, a potem ta akcja z poparciem dla rządu tureckiego… W grudniu jednak gdy wszedł do gry za de Ligta pokazał, że stać go na wiele.
Początki bywają trudne, zwłaszcza w tak silnym zespole jak Juventus. Niemniej, kiedy Demiral dostał więcej okazji do gry, to spisał się lepiej niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Co do jego zapatrywań politycznych, to jest to jego prywatna sprawa, nic nam do tego.