PARCO DEL VALENTINO I PARCO CITTADELLA | 1897 – 1898

Pierwszy „stadion” powstał dzięki studentom z D’Azeglio, a był umiejscowiony w Parco Valentino. Było to miejsce, w którym Juventus odbywał swoje pierwsze treningi w historii. Jest to najsłynniejszy park w stolicy Piemontu i jeden z symboli miasta. Jednymi z głównych atrakcji parku jest Castello del Valentino oraz liczne ogródki kwiatowe z małymi wodospadami.

PIAZZA D’ARMI | 1898 – 1904

W 1898 roku bazą Juventusu stał się stadion Piazza d’Armi, zlokalizowany w turyńskiej prowincji Crocetta. Był to nie tylko jeden z pierwszych stadionów we Włoszech, lecz był także pierwszym, który gościł zagraniczną drużynę, a było nią francuskie FC Montriond. W 1909 roku Turyn przeszedł sporo zmian urbanizacyjnych, które nie tylko rozszerzyły jego granice, lecz także sprawiły, że stadion został przeniesiony do nowej lokalizacji między Montevecchio, Galileo Ferraris oraz Einaudi. Murawę otaczały drewniane trybuny, a korzystały z niego dwie drużyny.

VELODROMO UMBERTO I | 1904 – 1906

Ponowne przenosiny miały miejsce w 1904 roku, lecz tym razem w torbach można było zobaczyć biało-czarne barwy, które zastąpiły dotychczasowe różowe. Bianconeri nie przenieśli się jednak daleko, gdyż z Umberto I trafili na Corso Re Umberto. Velodromo, umiejscowione w dzielnicy La Crocetta, było w stanie pomieścić kibiców dzięki odpowiednim stanowiskom zbudowanym przez prezydenta Alfreda Dicka. Była to szczęśliwa arena dla Juventusu, gdyż to na niej Bianconeri zdobyli swoje pierwsze mistrzostwo w 1905 roku. Pomimo zdobycia tytułu prezydentura Dicka okazała się krótkotrwała, a jego odejście spowodowało utratę ważnych dla klubu członków. Bianconeri zostali też zmuszeni do chwilowego powrotu na Piazza d’Armi, gdyż nowo utworzone przez Dicka Torino zadomowiło się na Velodrome.

CAMPO DI CORSO SEBASTOPOLI | 1908 – 1922

Kolejny „dom” Juventusu był tuż za rogiem i Juventus przeniósł się na stadion, na którym pozostał przez kolejne 15 lat. Były to jednak trudne dla klubu czasy nie tylko z finansowego punktu widzenia, lecz także ze sportowego. Coraz więcej kibiców mogło jednak oglądać spotkania Bianconerich, gdyż stadion na Corso Sebastopoli był w stanie pomieścić 10 tysięcy osób. Okres ten zgrał się z epoką Bigatto (pierwszego kapitana w historii), bramkarza Giacone (pierwszego w reprezentacji), obrońców Novo i Bruna oraz napastnika Pio Ferrarisa.

CAMPO DI CORSO MARSIGLIA | 1922 – 1933

Nazwany na cześć Benito Mussoliniego stadion został zbudowany z okazji zbliżających się mistrzostw świata, których Włosi byli gospodarzami. Jako, że chciano skrócić czas budowy, to zorganizowano przetarg, a następnie podzielono prace na trzy firmy, z których każda odpowiadała za inny sektor budowy. Prace rozpoczęto pod koniec września 1932 roku, a inauguracja odbyła się 14 maja 1933. Pierwszy rozegrany mecz odbył się 29 czerwca 1933 roku. Był to półfinał Pucharu Europy Środkowej, w którym Juventus zmierzył się z FC Ujpest, Bianconeri wygrali to spotkanie 6:2. Na tym stadionie Juventus spędził 60 lat, które były świadkiem zdobycia pierwszej gwiazdki na koszulce w roku 1958 (także dzięki trójce Boniperti-Charles-Sivori). Świętowano też trofea reprezentacyjne.

STADIO COMUNALE | 1933 – 1990

Nowy stadion był wymogiem na Mistrzostwa Świata w 1990 roku, których gospodarzem były Włochy. Tym razem został umiejscowiony na obrzeżach miasta, a nazwano go Stadio Delle Alpi. Był on świadkiem dziewięciu wielkich triumfów. Gianluca Vialli i Roberto Baggio pomogli zdobyć Puchar UEFA w 1992 roku, a w 1995 roku Marcello Lippi zdobył swój pierwszy tytuł. Drużyna Fabio Capello zdobyła kolejne dwa tytuły do roku 2006, co zaowocowało siedmioma zdobytymi Scudetti, czterema zwycięstwami w Superpucharze Włoch i kilkoma międzynarodowymi trofeami. Murawę zaszczyciło wielu piłkarskich mistrzów: od pobijającego rekordy Alessandro Del Piero i Zinedine Zidana po Pavla Nedveda i Davida Trezegueta.

STADIO DELLE ALPI | 1990 – 2006

Wybudowany z okazji Mistrzostw Świata w 1990 roku, którego koszt budowy trzykrotnie przekroczył zakładaną wcześniej sumę. Otwarty został 31 maja 1990 roku, a na inaugurację rozegrano specjalny mecz, w którym połączone zespoły Juventusu i Torino zmierzyły się z FC Porto. Stadion nie zyskał jednak nigdy sympatii kibiców, którzy nie potrafili przyzwyczaić się do obiektu. Prawie nigdy niezapełniany, często nazywany stadionem „bez duszy” miał wiele niedogodności, z których główną było położenie trybun, bardzo oddalonych od boiska. Stadion oraz przyległe grunty zostały wykupione przez Juventus, po czym nastąpiło wyburzenie stadionu, w miejscu którego poswtał Allianz Stadium.

STADIO OLIMPICO DI TORINO | 2006 – 2011

Stadion Olimpijski, dawniej znany jako Comunale, jest własnością miasta, które przeprowadziło gruntowną przebudowę obiektu na Igrzyska Olimpijskie w 2006 roku. Stadion gościł ceremonie otwarcia i zamknięcia tej imprezy. Juventus powrócił do rozgrywania spotkań na tym stadionie z powodu wyburzenia Stadio Delle Alpi oraz prac związanych z budową nowego obiektu.

ALLIANZ STADIUM | od 2011

Do momentu wyłonienia sponsora znany był jako jako Juventus Stadium, a nową nazwę nosi od 2017 roku. Obiekt powstał w latach 2009–2011 w miejsce wyburzonego Stadio Delle Alpi. Otwarcie obiektu miało miejsce 8 września 2011 roku i z tej okazji Juventus rozegrał spotkanie towarzyskie z Notts County, zakończone remisem 1:1. Jest to pierwszy w historii włoskiego futbolu stadion należący w całości do klubu.